هدایت به بالا

انکس که میگفت دوستت دارم عاشقی نبود که ب شوق من امده باشد...رهگذری بود که روی برگ های پاییــــزی راه می رفت و این صدای خشــــ خشـــ برگها همان اوازی بود که گمانـــــــــــ میکردم می گوید:دوستتـــــــــــ دارمـــــــــ

نظرات شما عزیزان:

حافظ

ساعت1:17---14 مرداد 1393

سلام.اولین کامنتم مبارک.خوشگله وبلاگت.ابجی مخاطب خاص داری؟؟؟؟؟؟؟؟
مبارکـــــــ باشه . . . سوال فرعی نداشتیما برادر خخخ

ادريان

ساعت18:12---12 مرداد 1393

براي دنيايي زيباترازانچه كه زيبايش مي داني ارزودارم
مرسی که اومدی ادریان جونــــــــ

مهی

ساعت22:46---10 مرداد 1393

خخخخخ اره دو سه تا فقد
خب زحمت اونا رو همــــــ میکشیدی . . .

مهی

ساعت1:42---10 مرداد 1393

خواستم برا همه پست هات نظر بذارم حال کنی ولی دیگه خسته شدم بستته پررو میشی خخخخخخخخخ
ممنونـــــ که اومدی گلمــــ . . . مگه پستی رو خالی از نظر همــــ گذاشتی تو خخخ

nahid

ساعت18:44---7 مرداد 1393

[وب سایت]

ريخته سرخ غروب
جابجا بر سر سنگ.
كوه خاموش است.
مي خروشد رود.
مانده در دامن دشت
خرمني رنگ كبود.

سايه آميخته با سايه.
سنگ با سنگ گرفته پيوند.
روز فرسوده به ره مي گذرد.
جلوه گر آمده در چشمانش
نقش اندوه پي يك لبخند.

جغد بر كنگره ها مي خواند.
لاشخورها، سنگين،
از هوا، تك تك ، آيند فرود:
لاشه اي مانده به دشت
كنده منقار ز جا چشمانش،
زير پيشاني او
مانده دو گود كبود..

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: